Ik ben me er bewust van.
Wat als de belangrijkste lessen voortkomen uit onze meest pijnlijke ervaringen?
Wat als we het leren beu zijn, omdat we onzeker zijn of we nog meer pijn kunnen dragen?
Wat als we moeite hebben vreugde te ervaren, omdat we weten dat bij een volgende les de pijn weer om de hoek komt kijken?
Wat als we niet willen toegeven aan het feit dat we de pijn nodig hebben om vreugde te ervaren?
Wat als we ons bewust zijn van al deze vragen en daarom bang zijn voor onze onveilige hechting met pijn?
Wat als we door deze angsten onszelf op het midden van de weegschaal plaatsen?
Wat als we zo gefocust zijn op het behouden van ons evenwicht, dat we naar geen van beide kanten meer durven wijken?
