Vier jaar geleden

Je zit hier in een huis vol met dozen. Alles is weg, alles is op, alles is leeg. Alles wat je had heb je verspilt alsof het niets was. Je wist altijd al dat je het lief had, maar je hebt er niet bij stil gestaan dat je het zo had kunnen verpesten. Het is ook wel logisch. Actie, reactie. Op al je daden volgt een reactie. Als het uitkomt is deze reactie positief en als het tegenzit negatief. Je zou willen dat je het anders had aangepakt, maar dat heb je niet gedaan en tijdreizen is nog onmogelijk. Velen noemen je nog bij naam en anderen zien je niet eens meer staan. Voor hen ben je niets meer. Je hebt genoeg kansen gehad en je hebt deze stuk voor stuk verprutst. Wanneer je met hen bent voel je je gelukkig, je voelt je veilig. Nu is het allemaal over en voorbij. Vind nou maar eens je eigen pad en bewandel deze zoals jij zou willen. Niet de persoon die gefaald heeft, maar de persoon die daarbinnen in geschuild heeft. Laat je ware aard naar buiten en wees de persoon waarin jij je het vertrouwdst voelt.